Os modernos profetas apostan polos libros como soporte con futuro

Os modernos profetas apostan polo libro como soporte cultural con máis futuro. E nós teimando por enredarnos en Brumoso, Xabrés da Teixeira, Me cago en la Luna ou 365 imaxes por ano. Temos que sentar a cabeciña e reiventar os papiros, escribir na pel dun cordeiro que nos pase o Xe Antoño, grabar mensaxes nunha vella taborela, na caniza dun carro, na porta da bodega. Un visionario da comunicación como Umberto Eco (tamén novelista de éxito con historias como O nome da rosa) acaba de dicir que deixaría en papel unha mensaxe para o futuro. Eco vén de publicar un libro baixo o profético título de "Non esperedes librarvos dos libros" e, de paso por estas terras, advirte que hai libros de hai 500 anos e manuscritos con máis dun milenio e que, por contra, non se sabe o que durarán os soportes electrónicos e os aparellos que os reproducen. Recorda que os discos flexibles morreron antes de completar a súa capacidade de almacenar datos. Umberto Eco di que Internet acolle unha mermelada comunicativa onde todos falan igual. Eu non estou totalmente de acordo, non podo. Porque, sen ir máis lonxe, en Xabres da Teixeira acho a miúdo historias con moi marcada personalidade, inimitables. O que non me impide botar en faltan unha selección das mellores nun soporte de papel. E tampouco se me escapa que, por cada libro dos últimos tempos que merece ser conservado durante mil anos, hai seguramente cen mil que farían un bo servizo axudando a prender un lume (diso sabía moito o Carvallo de Vázquez Montalbán). Claro que se o lume se fixese directamente co anaco de árbore de onde saíu o libro o proceso previo ocuparía a menos man de obra.
Por se acaso, a aínda que pasar á posteridade non forma parte dos meus grandes obxectivos vitais (conque non se me recorde con noxo ou xenreira xa me abonda), eu sigo xogando a dúas bandas e procurando publicar algunhas historias en papel. Por se acaso. Co espazo que haberá na Cidade da Cultura, se cadra ata algún dos meus libros acha acubillo e, nun futuro moi lonxano, alguén me descubre como autor interesante.
Umberto Eco non é único en defender os libros libros fronte aos libros electrónicos. Faino tamén Xurxo Mariño, nun artigo que acabará tamén en soporte de papel, en mans de persoas que aínda ven mellor cando as palabras están nese estado.
Eu non teño nada claro. Sigo a ler xornais en papel, nestes tempos nos se que poden ler a golpe de clik. Sobre o futuro do papel como soporte de comunicación teño máis dúbidas ca certezas. Coma en todo.
Toda esta parolada electrónica vén a conto de que acabo de publicar "Lixo", un libro libro cunha historia dura, das poucas onde non sae Brumoso nin Val de Marcos, un relato de suburbios de cidade, de persoas sen teito, á procura dunha compaña ou unha amizade que convirta en menos frías as solitarias noites da vida. Aquí queda unha capa que, en pocuos días, se poderá ver nas librerías.