martes, 23 de junio de 2009

Eivados

As estradas e a falta de seguridade laboral son algunhas das razóns que hai detrás de moitas persoas con discapacidade física. Entre elas está agora Franns Rilles, o mozo boliviano que traballaba sen contrato, malia ser o mellor panadeiro do empresario que lle daba un salario miserento por amasar 12 horas diarias. Era o seu mellor operario por iso, porque se vía na obriga de traballar moito, sen garantías de seguridade sanitaria nin laboral. Seguramente era feliz porque non se atrevía a pensar que estaba a ser explotado. Ata que lle caeu un papel na amasadora en marcha e quixo recuperalo. Podería ser a dirección dun empresario que lle ofrecera melloras laborais, ou unha carta da familia. Talvez era un papel sen importancia que quixo rescatar por medo a estragar unha fornada que lle poderían restar da súa soldada. Se non chega a saberse o de Rilles, o panadeiro tería algún cargo de conciencia? Volvería darlle traballo ao seu mellor panadeiro? Coa metade de soldo? Hai 40 anos, nos lugariños da raia tiñan traballo temporal abondosas cuadrillas de seitureiros procedentes de Portugal. Ben mantidos, pero con soldada pequena e ningún seguro. Cunha fouce, non cabía segar brazos. Algunha cabeza de dedo si quedou polas leiras. Se había algunha muller de fondas crenzas, o anaco acabaría enterrado no cemiterio. O ferido sería curado e coidado coma se fose da casa. O progreso encheu as cidades de sitios para desfacerse do lixo e nel acaban, enteiros, fillos non desexados ou membros perdidos en accidente laboral sen cobertura legal. Os modernos patróns deixaron o ferido Rilles lonxe do médico. Tiñan présa por tirar o brazo ó contedor e limpar os restos do sangue na máquina de amasar. Eivados.

Publicado en A Nosa Terra, nº 1.364

miércoles, 10 de junio de 2009

Carta aberta (e bilingüe) a Gloria Lago

Nunca pensei que chegaría a sentirme solidario con vostede. Nunca pensei que podería sentir a necesidade de manifestarme claramente da súa parte. Non obstante aquí me ten, disposto a amosar a miña solidariedade coa persoa que está a ser acosada polos fundamentalistas da lingua, os que nunca lle fixeron nin farán un favor ao progreso do uso do galego. Dicía George Orwell que liberdade de expresión é o dereito a dicir o que a xente non quere oír. Ben, pois eu creo que vostede ten dereito a crer que o castelán está en perigo en Galicia e a defender o seu uso para que o galego non o expulse. Eu, que son galego de Zamora, creo que a lingua que está realmente en perigo en Galicia e o galego. Por iso fun a manifestación convocada pola MNL e non fun a convocada por Galicia Bilingüe. Porque sempre sinto a necesidade de apostar polo máis débil e creo que, en cuestión de idiomas e en Galicia, é o galego.

Pero, por eso mismo, estoy escribiendo ahora esta carta abierta y bilingüe, porque entiendo que Gloria Lago es la parte débil, frente al poder de los cobardes violentos que no le quieren reconocer su derecho a decir lo que no quieren oír y que emplean métodos que los descalifican desde el primer momento, que los convierten en delincuentes disfrazados de defensores de una lengua a la que no hacen ningún favor. Contra quienes la amenazan por pensar como piensa y decir lo que dice, contra quienes atentan contra sus bienes y tratan de intimidarla, cuente con mi solidaridad y mi apoyo moral. Como decía Voltaire, "no estoy de acuerdo con lo que dice, pero defendería hasta la muerte su derecho a decirlo".

Salvo erros, quedan escritas arriba as primeras palabras que recolle Brumoso en castelán. Non é porque lle teña noxo á lingua na que me alfabetizaron cando fun á escola. É porque amo a lingua galega que me enseñaron os meus país, porque sinto tristeza ao ver que perde terreo na súa terra, Galicia.

jueves, 4 de junio de 2009

O autor dos Cuadernos de Paso lembra a Horacio con agarimo

O autor e director da serie documental "Cuadernos de Paso", con fermosos reportaxes entre os que estaba o dedicado a Sanabria, tamén ten agora blog persoal con contidos, como era de agardar, especialmente interesantes. Unha das últimas entradas é para publicar unha agarimosa lembranza para Horacio Rodríguez, un dos seus protagonistas nese último proxecto.
Ademais, na súa páxina ten colgadas todas as reportaxes desa serie para darnos a oportunidade de viaxar por España se non podemos facelo, e de ver e escoitar, unha vez máis, a voz de Horacio.