miércoles, 10 de junio de 2009

Carta aberta (e bilingüe) a Gloria Lago

Nunca pensei que chegaría a sentirme solidario con vostede. Nunca pensei que podería sentir a necesidade de manifestarme claramente da súa parte. Non obstante aquí me ten, disposto a amosar a miña solidariedade coa persoa que está a ser acosada polos fundamentalistas da lingua, os que nunca lle fixeron nin farán un favor ao progreso do uso do galego. Dicía George Orwell que liberdade de expresión é o dereito a dicir o que a xente non quere oír. Ben, pois eu creo que vostede ten dereito a crer que o castelán está en perigo en Galicia e a defender o seu uso para que o galego non o expulse. Eu, que son galego de Zamora, creo que a lingua que está realmente en perigo en Galicia e o galego. Por iso fun a manifestación convocada pola MNL e non fun a convocada por Galicia Bilingüe. Porque sempre sinto a necesidade de apostar polo máis débil e creo que, en cuestión de idiomas e en Galicia, é o galego.

Pero, por eso mismo, estoy escribiendo ahora esta carta abierta y bilingüe, porque entiendo que Gloria Lago es la parte débil, frente al poder de los cobardes violentos que no le quieren reconocer su derecho a decir lo que no quieren oír y que emplean métodos que los descalifican desde el primer momento, que los convierten en delincuentes disfrazados de defensores de una lengua a la que no hacen ningún favor. Contra quienes la amenazan por pensar como piensa y decir lo que dice, contra quienes atentan contra sus bienes y tratan de intimidarla, cuente con mi solidaridad y mi apoyo moral. Como decía Voltaire, "no estoy de acuerdo con lo que dice, pero defendería hasta la muerte su derecho a decirlo".

Salvo erros, quedan escritas arriba as primeras palabras que recolle Brumoso en castelán. Non é porque lle teña noxo á lingua na que me alfabetizaron cando fun á escola. É porque amo a lingua galega que me enseñaron os meus país, porque sinto tristeza ao ver que perde terreo na súa terra, Galicia.

3 comentarios:

Xabres da Teixeira dijo...

Estou dacordo contigo sobre o asunto das ameazas.
Teño entendido que esta señora, presuntamente, é unha ensinante. Menos mal que xa non teño fillos en época de que le poda tocar como profesor, que non como mestre, pois alguén que limita os conocimentos, e mais os da lingua,xamais ensinarian a un fillo meu.
Apertas Xabier.

Javier Lopez Rodríguez dijo...

Aínda sendo como semella ser, nas circunstancias actuais creo que merece, como persoa, a simpatía e a solidariedade que merecen todas as vítimas da violencia.

Amable González dijo...

Mi patria es mi lengua....que decía Pessoa, y nada más cierto.
Cualquier lengua o dialecto-el nuestro,por ejemplo- es un bien cultural y un patrimonio de la humanidad y como tal hay que preservar.
Desde nuestro programa (bilingüe) de radio y la web(www.lusofonias.org) venimos apoyando y defendiendo la pluraridad linguística y cultural como medio para una identidad propia y una libertad colectiva.
Y blogs como O Xabres y Brumoso, son claros ejemplos a seguir.