domingo, 19 de octubre de 2008

Ronda para mozas forasteiras en festas de antes

Creo que xa non se leva, como hai anos, eso de deixar entrar gratis ás mulleres nas discotecas. Máis que deferencia, supoño que era unha utilización comercial: se había mulleres de abondo, os homes entraban e pagaban o que fixese falta. Creo que o costume está en desuso, que tamén vai habendo máis igualdade nisto. Antes, nos contornos rurais onde nada se sabía das discotecas, onde se devecía durante todo o ano pola chegada da festa para ter un disntinguido de roupa, de comida, de baile con banda de fóra, antes había formas de deferencia hacia as mulleres menos comerciais. Conta a miña tía Marina o que lle contaba a tía Xon dunha vez que fora de festa coa miña avoa Francisca a Chaos, onde as Bichas tiñan moita parentela. Esta era, por certo en castelán, a copla que lles cantaban diante da porta:

Esta casa sí que é casa,
estas sí que son paredes,
donde está el oro y la prata
y la flor de las mujeres.

Estrellita forastera,
no tienes que acobardarte,
que aquí está mi corazón
para quererte y amarte.

Os mozos plantábanse diante da casa das forasteiras e botaban a súa cantarena. As mozas asomaríanse á ventá ou ó corredor e tiñan licencia para irlles tomando a afiliación ós futuros bailadores. Cantada pola Marina, a copla luce máis. Cantada polos mozos de Chaos, non o sei. Pero galantes si que procuraban ser, ¿ou non?

2 comentarios:

Xabres da Teixeira dijo...

¡Tempos aqueles, que os vellos chamaron dourados! ainda que creo que a frase é mais antiga.
Ahora eses trebellos modernos, como a TV, e incluso a nternet, xa fieron olvidar as maneiras.
¡Oes! estiven en Val dos Marcos, e trouxen oito noces, visitei o porqueiro e nada.
Mais vou confesarte unha cousa, roubei unha ducia de mazas golden na mazaira de un veciño, e dex romates xerry, do mesmo veciño,¡da gusto roubar!
Non sei se non le terei que dar as grazas a doña Amalia.
Apertas.

Javier Lopez Rodríguez dijo...

As mazas mostranse elas soas; pero dos tomates igual non sabías nada de non ser por este blog. E que non se pode dicir nada, que todo se sabe. Bo proveito. Nos inda non acabamas cos que trouemos hai dez días e xa andamos enfastiados deles