jueves, 13 de noviembre de 2008
O sol de medianoite en Santiago de Compostela
Se tivese unha boa cámara en vez dun móbil emprestado faría unha boa foto, que era o que merecía o momento, ese sol da medioanoite (ou case) por detrás da catedral de Santiago de Compostela. Con todo, aquí queda a mostra. Se había homes lobos de rolda, eu non os vi.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
6 comentarios:
Bonita foto.
Vouche regalar unha caixa negra, para que non fagas fotos con eses trebellos infumables(Infumabeis)
Por moito que nos queiran dicir, un aixadon, caba, mais no serve para facer sucos.
Apertas.
Xa postos a regalar, regálame unha videocámara que faga maravillas pola súa conta.
Falando de ferramentas, xa me gustaría saber como lle chamas á que traías o outro día, aquela especie de aixada abresucos. Vista ó lombo, impón. Pero seguro que deixa os cadrís estragados por menos de nada.
Xabrés:
Acabo de ver no periódico unha aixadola coma a túa; estaba nas mans dunha mariscadora.
Non andarás de furtivo, eh?
Inda non me dou pra eso, mais todo se andará. Xa sabes que eu debezo por trasgredir as normas.
A Aixadola como ti le chamas, donde a merquei chameronle un LEJON, espero que transcribira ben o nome, se non tamén le podemos chamar Lexon.
Non penses que é moi duro traballar con ela, sobre todo se a deixas pousadiña nalgún canto.
Apertas.
Oliña, bonita foto, moi linda. vou suxerirte algo, como vexo o sol dende o Obradoiro é o rei, pero dende a Quintana preciosa que tanto quero a raíña é a Lúa, se algunha vez te cuadra, e te apetece, vai ata a Quintana cando haxa lua chea, non vi nada parecido, é case tan fermosa a súa saida coma cando sai por enriba do barrio.
Por alí paso a miúdo, pero con lúa chea, non recordo. Tereino en conta.
Un bico
Publicar un comentario