A avoa máis entrañable de Brumoso faise famosa

Coma se non lle abondase coa súa simpatía e permanente bo humor para facerse querer por todos os que a rodean –o lugar enteiro durante todo o verán-, agora a aboa Esperanza faise famosa da man do neto Lete. Xuntos acaban de gañar o concurso de fotografía convocado polo concello de Hermisende. Da gusto vela, tan concentrada a sacarlle a casca ás castañas para facer un cacafú ou unhas gustosas mamotas. Podía ser unha foto lendo, como seica fai a miúdo. Paseando ou falando con calquera dos veciños en calquera rúa do lugar. Conversando animadamente con calquera dos netos. pero o premio chegou da man das castañas e no tempo das castañas. Para saber da súa simpatía, do optimismo contaxioso que transmite hai que ter a sorte de poder compartir uns minutos de charla con ela. Os que a temos algo lonxe, xa nos tarda en chegar o próximo verán.

A monteira por riba do mundo

Pór o mundo por monteira ven querer decir que se opta por non pararse no que opinen os demais á hora de emprender algo arriesgado, grande, tremendo. Ser emprendedor, cun toque de aventura, sen que nos importe que alguén diga: "Estás tolo". É decir, enfrontarse ao mundo como un pensa que debe facer. Iso si, se vai moita calor, sempre convén ir a esa guerra cuberto con gorra ou con chapeu. De volta, onde deixar a monteira? Por iba do mundo.


Esta non é unha fotografía preparada. Ese é o uso que se lle da ó mundo na casa dos Bichos, é o sombreireiro, a percha de gorras e chapeus. As veces, a monteira do mundo é unha gorra de viseira. As veces, o mundo mesmo está descuberto. En calquera caso, Australia non o leva ben; non está a gusto na nosa casa; semella estar sempre algo anoxada, pero non ten máis remedio que aturar; polo menos ata que o mundo caia ó chan e se escacaborre, nalgunha desas operacións de atípico uso.