O que os gobernos non queren oír

Dicía George Orwell que a libertade de expresión é dicir o que a xente no quere oír. Neste caso, o que di Wikileaks é o que os gobernos non queren oír, prestixiado por grandes periódicos. Iso é o que podemos ler estes días. Tantas son as cousas que os gobernos non queren oír que nin temos tempo para lelas. Podemos comprobar que hai ministros con dúas caras e dúas bocas, que merecen premios por excelentes hipócritas. Capaces de compaxinar, por exemplo, ás promesas de xustiza á familia do cámara Couso -asasinado por empeñarse en facer ver ao mundo o que o goberno máis poderoso do mundo non quería deixar ver- coas palabras e xestos de tranquilidade para o poderoso aliado que, neste coma noutros casos, semella capaz de saír coa súa. Pasará o mesmo co maior ídolo dos amantes da libertade de expresión? Acabará Julian Assange condenado por espionaxe? Por unha acusación de violación que semella montada á medida das habilidades deses gobernos que tanto teñen que ocultar? Unha vez máis, matar ao mensaxeiro é o fundamental. Nada de autrocrítica, ningún propósito de enmenda.
Hai agora unha batalla que se desenvolve na rede. A que xa foi bautizada como a primeira guerra mundial no ciberespacio. Os defensores da libertade de expresión -e algúns piratas- contra os escuros servizos do goberno máis poderoso do mundo, que está a ser retratado en toda regla. Para que todos os seus moitos aliados saiban o respecto que lle merecen. Fernando Vallespín escribe en El País un inspirado artigo onde suplanta ao desaparecido Stieg Larson para escribirlle unha carta ao que é, neste momento, o inimigo público número un de Estados Unidos; un artigo onde non deixa de alertar sobre os perigos asociados aos novos guerreiros cibernéticos. Como lector da triloxía Milenium, gocei con Los hombres que no amaban a las mujeres e non tanto cos dous seguintes libros, porque me pareceu que pesaba demasiado o protagonismo dos hackers, con accións que non me acababan de resultar verosímiles. Á vista da que se está a liar estes días, cos hackers de Anonymous atacando os intereses das potentes empresas que non tardaron nada en decantarse polos poderes escuros e en contra da liberdade de expresión e información, creo que terei que volver a segunda e a terceira entrega de Milenium. E cruzar os dedos para que os medios de sempre poidan seguir ofrecendo esas impagabales informacións que nos enchen os días con permanentes exclusivas do pasado recente.