Un camiño tan ben labrado na pedra durante séculos ben merecía levar a un sitio tan mítico como o Machu Pichu. Neste caso, o camiño non leva a ningún paraíso, natural nin artificial. O monumento é o camiño. A Petada. Un monumento á paciencia. A dos que guiaban os carros que, ano tras ano, ían labrando nos penedos coma se fosen de manteca. Se agora fose necesario, ou rebentariamos o lombeiro con explosivos ou empregaríamos unha tuneladora para facer un burato. E adeus monumento.
domingo, 30 de mayo de 2010
Un camiño monumental
Un camiño tan ben labrado na pedra durante séculos ben merecía levar a un sitio tan mítico como o Machu Pichu. Neste caso, o camiño non leva a ningún paraíso, natural nin artificial. O monumento é o camiño. A Petada. Un monumento á paciencia. A dos que guiaban os carros que, ano tras ano, ían labrando nos penedos coma se fosen de manteca. Se agora fose necesario, ou rebentariamos o lombeiro con explosivos ou empregaríamos unha tuneladora para facer un burato. E adeus monumento.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
2 comentarios:
Pareceme a petada que hai no cabo da Ladeira, ¿ou non?.
Esta é dos lapelos e está frente ó cimo de Penacova.
Publicar un comentario