Todo por amañar

Nin Supermán, que funciona como fábrica de cartos, nin aquel pai que o amañaba todo, todo, todo no anuncio dunha compañía de seguros. Isto seica só o amañamos entre todos.
Tiveron que ser unha vez máis os creativos publicitarios os que nos viñesen lembrar algo que, polo menos no meu lugar, estaba moi claro hai corenta anos. O alcalde de barrio tocaba a campá.
Un representante de cada casa acudía ao sitio das reunións, onde se falaba do que había que facer, onde se buscaba o acordo sobre o día para facelo. A seguir, cando a campá tocaba de novo era, un supoñer, para amañar a petada das Teixugueiras, que estaba desfeita polos regueiros da invernía. Así se anovaban os camiños de todos, co esforzo de todos os veciños, en beneficio de todos.
O único que non me acaba de convencer da actualización deste costume é que a iniciativa veña da man dos gurús da publicidade e a comunicación. Xa nos teñen demostrado que poden provocar reviravoltas da opinión pública e mesmo inesperados cambios de gobernos. Se agora revelan que son capaces de activar solucións para esa crise contra a que se estrelan os gobernos, vai ser cousa de tomalos aínda máis en serio. Ou para collerlles máis medo, se cadra.
Pero non sei se non sería máis doado acadar unidade de criterio e acción mediante purgantes como o que nos receitou Rosa Díez a todos os galegos, cegada polo seu desexo de zouparlle a ZP. Tal vez a campaña dos comunicadores debería ir, de momento, en negativo. Para botarnos a andar en positivo, tal vez debesen tocarnos a moral, acusarnos a todos e a cada un de nós de non servimos para nada, moito menos para remontar unha crise do copón.
Se o futuro é dos escépticos e dos dubidosos, dos que o ven todo por amañar, meu será.

Publicado en A Nosa Terra nº 1.396