Unha historia de amor desde a normalidade

Por sorte, xa só algunha ex ministra algo parva se atreve a tratalos de tontitos, querendo ser cariñosa, supoño. Por sorte, a discapacidade psiquica tamén está a entrar dentro da normalidade, desde que algún mozo demostrou que podía acceder á universidade e titularse, desde que moitos demostran no día a día que son responsables e capaces de desenvolver un traballo como calquera persoa sin -supostamente- discapacidade. O pasado día 30 de marzo, a última páxina de El Progreso recollía unha fermosa entrevista contada sobre a historia de amor entre Mónica López e David López, dous mozos que traballan como xadiñeira e carpinteiro nun centro de Aspnais en Lugo e que contan que lles gustaría vivir xuntos, entre outras cousas. Ter fillos non, "porque se está mellor sen eles". Tal vez por sentido de responsabilidade, fronte á crise de todos os días. Que sexan noticia os amores entre dous discapacitados podería verse como síntoma de non normalidade, pero creo que non é así, porque saen nunha sección -Historias de dos- que pasa revista á vida en común de parellas luguesas, sexan de autónomos, de comerciantes ou de persoas que levan tempo xuntos e contan algo sobre a súa vida e os sentimentos que os manteñen unidos. Neste contexto, a historia de Mónica e David e unha mostra de gozosa de amor desde a normalidade. Parabéns para eles e parabéns para a autora da entrevista, Sabela Corbelle, pola súa sensibilidade.